[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.6.6″ _module_preset=”default”][et_pb_row _builder_version=”4.6.6″ _module_preset=”default”][et_pb_column _builder_version=”4.6.6″ _module_preset=”default” type=”4_4″][et_pb_text _builder_version=”4.6.6″ _module_preset=”default” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]

Restanten blue moon van gisteren ( blue moon: 2e volle maan in een maand) laten vandaag de zonneregens neder. Bij ons. We hebben geluk. We zitten op het oude Guyanaschild. Dat wil zeggen dat tenzij we alle bomen wegkappen en het milieu totaal vergiftigen met plastiek, kwik en cyanide , we eigenlijk alleen overstroming hebben aan de noordkust met springvloed en ook in het zuiden dichtbij de rivierbronnen in de bergen, waar de inheemsen uit voorzorg de hutten op palen hebben gebouwd, een hier en daar sibibusi en draiwinti die zaken heerlijk stevig doorwaaien en afregenen of afwassen, compleet met donder en bliksem, en in de stad en andere kuststreken, de daken van de huizen worden weggerukt. Het valt reuze mee bij ons. Het klimaat en de klimaatverandering. En dat is ons geluk. Zelfs de nieuwe bacterien en virussen , die bovendien en besmettelijker en dodelijker zijn dan de oud bekende , zijn volgens sommige ingewijden te danken aan het voortdurende disrespect dat de mensen de natuur bewijzen voor geldgewin en financieel inkomen door natuurvernietigende systemen in plaats van natuurbeschermende en natuurbehoudende en zelfs naar natuurbevorderende systemen. Ons geluk is dat wij nog voor goede systemen kunnen kiezen.

Akuba.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]